Kun je wat vertellen over je achtergrond?
Ik heb heel lang als handvaardigheidsdocent gewerkt en heb altijd andere mensen geholpen met het maken van werk. Door mijn docentenopleiding en mijn werk als leraar heb ik veel geleerd. Maar nu wil ik graag mijn eigen creativiteit laten zien. Dus vooral zelf dingen met mijn handen maken. Mijn werk maak ik voornamelijk in mijn atelier in Dordrecht. Als je in Crabbehoven in de gang loopt richting de oude zusterflat zie je een aantal van mijn schilderijen hangen. Daarnaast geef ik ook nog schilderles in mijn atelier. Meer informatie vind je op mijn website: hoekatelier.nl.
Hoe ben je met deze opdracht in aanraking gekomen?
Via projectleider Lotti Hesper. Ik heb al eerder met haar samengewerkt voor twee andere muurschilderingen in Dordrecht. In de eerste mail stuurde zij al gelijk een briefing met de inhoud van de opdracht. Hierin stond onder andere de uitslag van een enquête die onder de bewoners van locatie Crabbehoven was gehouden. De enquête ging over wat zij graag wilden zien op de blinde muur van de nieuwe beleeftuin. Hier kwamen voornamelijk de onderwerpen Biesbosch, dieren, water en natuur uit. Deze onderwerpen spreken mij enorm aan. Vervolgens moest ik een concept maken om te presenteren. Ik heb toen een collage en een schets gemaakt en uiteindelijk is voor mijn concept gekozen. Er deden nog twee andere kunstenaars mee aan de pitch. Mijn concept was gekozen omdat het rust uitstraalde. Vervolgens ben ik op bezoek geweest bij de schildersclub op locatie Crabbehoven. De bewoners hadden leuke ideeën die ik goed kon gebruiken voor mijn werk. Uiteindelijk is hier het thema Biesbosch uitgekomen.
Kun je wat vertellen hoe het concept tot stand is gekomen?
Eerst ga ik altijd naar de betreffende plek toe om een gevoel en een goed beeld van de situatie te krijgen. Ik kijk dan onder andere naar de hoogte van de muur en de omgeving waar deze staat. Omdat dit een beleeftuin is, wilde ik iets maken waardoor je het gevoel krijgt dat je het schilderij kunt binnenlopen. Vervolgens heb ik bepaald waar de horizonlijn ongeveer moet komen en van daaruit ben ik het landschap gaan inrichten. Ik had bijvoorbeeld het idee dat de lepelaars achteraan moest komen. Toen ik zelf in de Biesbosch was, had ik ze alleen op afstand met een verrekijker gezien. Dat idee wilde ik ook in het schilderij verwerken. Daarnaast heb ik gezocht naar welke dieren in de Biesbosch leven. Ook heb ik een paar keer in de Biesbosch gelopen om te kijken naar de natuur. Dieren zijn moeilijk te spotten, die zoek ik op Google voor referentie, maar de bomen kon ik natuurlijk wel rustig bekijken. Het lastige is dat ik de Biesbosch midden in de herfst trof en ik wilde een zomerlandschap schilderen. Verder kijk ik goed naar details. Ik wilde bijvoorbeeld een specifieke tak in de muurschildering laten zien. Dan kijk ik goed naar hoe deze qua vorm groeit.
Je blijft dus heel natuurgetrouw?
Ja inderdaad. In het begin had ik maar een boom in mijn schets opgenomen, maar later bedacht ik me dat meer bomen veel meer diepte geven. Meer bomen passen ook beter bij het gevoel van de Biesbosch. Ook probeer ik tijdens mijn wandelingen te visualiseren wat voor dieren je tegen kan komen. Ik kwam bijvoorbeeld langs een open plek en daar visualiseerde ik dan een hert. Deze zie je ook in de muurschildering terug. Ook qua grootte en details van de dieren probeer ik zoveel mogelijk een realistisch beeld te geven. De muurschildering is volgens mij heel leuk om vanaf een afstand met een verrekijker te bekijken. Dan kun je echt de details zien.
Het mooie van jouw werk vind ik dat je steeds kleine vervassingen tegenkomt. Zoals bijvoorbeeld die specht op de boom.
Het is wel grappig dat je die specht noemt. Toen ik hier aan het schilderen was, hoorde ik een geluid achter me. Toen ik omkeek zat er een specht op de boom hier in de tuin. Vervolgens ben ik gelijk begonnen om die na te schilderen. Jammer genoeg vloog die al weg voordat ik z’n koppie had kunnen schilderen. Als ik een beeld zie, dan kan ik het eigenlijk altijd wel namaken.
Wat is de uitdaging van een muurschildering?
Inmiddels is dit mijn derde muurschildering en de uitdaging van deze muur was dat die vlak vullend moest zijn. De hele muur is dus gebruikt. De eerste muurschildering die ik maakte, was in de Fuutstraat in Dordrecht. Toen kon ik de muur zelf als achtergrond gebruiken. Dat scheelt veel werk, want dan hoef je niet heel de muur te vullen. Hier heb ik toen twee weken over gedaan, terwijl ik er nu vier weken over heb gedaan. En dan moest ik nog flink doorpezen. Ik moest ook drie lagen verf aanbrengen. Daarnaast is het lastig om overzicht te houden op zo’n groot oppervlak. Je moet er wel voor zorgen dat alles in harmonie blijft en het niet te druk wordt. Het is echt een puzzel. Ik probeer vaak tussendoor even rust te nemen en het geheel even op mijn gemak op afstand te bekijken. Ook is het mengen van kleuren wat lastiger dan in het atelier. Ik meng voornamelijk de drie primaire kleuren (geel, blauw, rood). Muurverf bevat altijd al een beetje wit waardoor het geen volle kleuren zijn. Verder spelen de weersomstandigheden ook een rol. Bij het vorige project stond ik heel de tijd in de volle zon te werken. Dat is niet alleen fysiek heftig, maar ook moeilijk om te schilderen. En hier stond ik heel de tijd in de schaduw. Dat is ook niet ideaal.
Hoe vond je het om deze muurschildering te maken?
Heel leuk. Ik heb tijdens het maken veel complimenten gekregen. Dat helpt natuurlijk wel. Ook kwam er op een gegeven moment een bewoner naar buiten om te kijken. De zorgmedewerker zei: “Normaal gesproken wil hij nooit naar buiten, maar nu wilde hij heel graag kijken.” Dat doet me erg goed. Je hoort veel mensen ook samen bespreken welke dieren ze zien. Zo maakte een bewoner een grapje dat hij een kangoeroe zag, haha.
Ben je blij met het resultaat?
Steeds meer. Van tevoren is het toch spannend. Je hoopt altijd dat je idee ook goed tot zijn recht komt op de muur. Maar ik ben er blij mee. Het is het goed gelukt.